ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑΤΑ

Ποντιακό νανούρισμα

Μην κλαις πουλί μ΄ μην κλαις αρνί μ΄
κι εφτάς κ΄ εμέν και κλαίγω
σαν κλαις εσύ κλαίγω κι εγώ
κλαίει κι κόσμος όλον.

Πάπιες χήνες του γιαλού

Πάπιες χήνες του γιαλού,
πέρδικες του ποταμού,
έχει η κόρη μου να πιει,
να λουστεί, να χτενιστεί,
κι ύστερα να στολιστεί,
στο γιαλό να κατεβεί.

Κοιμάται τ' όμορφο παιδί

Κοιμάται τ' όμορφο παιδί
και πώς να το ξυπνήσω,
δεν έχω μοσχοκάρυδα
να το πετροβολήσω.
Κούνια κούνα τον αθέρα,
την καλή μου θυγατέρα,
κούνια κούνα το αρνάκι,
το γλυκό μου το παιδάκι.

Κάμε Χριστέ και Παναγιά

Κάμε Χριστέ και Παναγιά και θρέψε το παιδί μου,
να μεγαλώσει να θραφεί καλό παιδί να γίνει.
Τύχη χρυσή ας του δίνετε και φώτιση μεγάλη,
να μάθει γράμματα πολλά και φρόνιμο να γίνει,
για να κερδίζει χρήματα, παντού καλά να κάμει,
ένα και είκοσι σχολειά μ' αληθινούς δασκάλους,
να μάθουν γράμματα οι φτωχοί, ανθρώποι να γενούνε.

Πω πω να τα χαρώ

Πω πω πω να τα χαρώ,
παντρεμένα να τα δω
τα παιδιά μου τα καλά,
κι άλλοι ας έχουν τ' αγαθά.

Κοιμήσου και παράγγειλα

Κοιμήσου και παράγγειλα,
παπούτσια στο τσαγκάρη,
να σου τα κάμει ολόχρυσα,
με το μαργαριτάρι.

Κοιμήσου που σου ράβουνε,
στη Χιο το πάπλωμά σου,
και μες στη μέση είν' αετός,
στη μπάντα τ' όνομά σου.

Κοιμήσου και παράγγειλα
στην Πόλη τα προικιά σου,
Στο Γαλατά τα ρούχα σου
και τα διαμαντικά σου.

Κοιμήσου, συ κορίτσι μου,
κ' η τύχη σου δουλεύει
Και το καλό σου ριζικό
ογλήγορα το φέρνει.

Κοιμάται του βεζύρη ο γιος

Κοιμάται του βεζύρη ο γιος,
του βασιλιά αγγόνι,
να το 'χα να το φύλαγα,
ως που να ξημερώνει.

Σας παρακαλώ κορίτσια

Σας παρακαλώ κορίτσια
δώστε το χορό να σύρω
έχω κόρη να παντρέψω
και γαμπρό να κανακέψω
να του δώσω και προικιά
κι ένα κόσκινο κουκιά
να του δώσω και σεντούκια
της χελώνας τα καβούκια.

Μη μου το ξυπνήσεις

Την Παναγιά παρακαλώ
να μου τ' αποκοιμίσει,
ώσπου να κάνω τις δουλειές
κι ύστερα να ξυπνήσει.
Αγιά Παρασκευούλα μου,
έλα να το μερώσεις,
του πολυχαϊδεμένου μου
ύπνο γλυκό να δώσεις.
Ύπνε μου, συ που τ' αγαπάς,
να το γλυκοκοιμίσεις,
ώσπου να κάνω τις δουλειές,
να μη μου το ξυπνήσεις.

Ύπνε, που παίρνεις τα μικρά

Ύπνε, που παίρνεις τα μικρά,
Έλα, πάρε και τούτο.
Μικρό μικρό σου το ‘δωκα,
Μεγάλο φέρε μου το.
Μεγάλο σαν ψηλό βουνό,
Ίσιο σαν κυπαρίσσι,
Κι οι κλώνοι του ν' απλώνονται
Σ' ανατολή και δύση.

Μη μου το ξυπνήσεις

Την Παναγιά παρακαλώ
να μου τ' αποκοιμίσει,
ώσπου να κάνω τις δουλειές
κι ύστερα να ξυπνήσει.
Αγιά Παρασκευούλα μου,
έλα να το μερώσεις,
του πολυχαϊδεμένου μου
ύπνο γλυκό να δώσεις.
Ύπνε μου, συ που τ' αγαπάς,
να το γλυκοκοιμίσεις,
ώσπου να κάνω τις δουλειές,
να μη μου το ξυπνήσεις.

Του παιδιού μου εγώ το γάμο

Του παιδιού μου εγώ το γάμο
Μάη κι Απρίλη θα τον κάνω
θα καλέσω νιούς και γέρους
της αρχοντιάς τους καλυτέρους.
Θα καλέσω και το Σπάνια
να αλλάξει τα στεφάνια,
και τη Ρήγαινα την ίδια
να αλλάξει δαχτυλίδια.

Έλα, ύπνε, απ' τα βουνά

Έλα, ύπνε, απ' τα βουνά
κι απ' τα κρύα τα νερά,
να υπνώσεις το παιδάκι,
να κοιμάται σαν τ' αρνάκι,
να ξυπνήσει σαν τ' αηδόνι
και σαν το χελιδόνι.

Έλα, ύπνε, κούνησέ το

Έλα, ύπνε, κούνησέ το
Και γλυκά αποκοίμησέ το.
Έλα, ύπνε, υπναρά,
Που κοιμίζεις τα παιδιά.
Έλα, ύπνε, πάρε μου το,
Στα περβόλια άφε μου το.
Έλα, ύπνε, πάρε μου το,
Πάλι πίσω φέρε μου το.