Παλιά παιχνίδια στις αυλές και στους δρόμους (Μέρος 4ο)

Σχοινάκι

Παίζουν όσα παιδιά θέλουν, αλλά όχι πάρα πολλά. Δύο παιδιά βγαίνουν έξω και γυρνάν το σχοινάκι. Τα υπόλοιπα παιδιά πηδούν. Όποιο μπερδευτεί στο σχοινάκι, χάνει, βγαίνει έξω και γυρνάει το σχοινί. Ο άλλος που γυρνούσε, μπαίνει μαζί με τα άλλα παιδιά και έτσι το παιχνίδι συνεχίζεται.

Ο δολοφόνος

Αυτό το παιχνίδι παίζεται με τέσσερα ή περισσότερα παιδιά που κάθονται σ' ένα κύκλο. Το πρώτο παιδί σηκώνεται και ψιθυρίζει σ' ένα παιδί τη λέξη "δολοφόνος" , σ' ένα άλλο παιδί τη λέξη "αστυνόμος" και στα υπόλοιπα παιδιά τη λέξη "θύμα".
Μετά, το πρώτο παιδί φεύγει από το παιχνίδι και ο "δολοφόνος" κλείνει το μάτι σ' ένα άλλο παιδί. Αν το παιδί είναι ο "αστυνόμος" τότε συλλαμβάνει τον "δολοφόνο". Αν είναι "θύμα" τότε το "σκοτώνει" ο "δολοφόνος". Το παιχνίδι συνεχίζεται μέχρι ο "δολοφόνος" να "σκοτώσει" όλα τα "θύματα" ή ο "αστυνόμος" να τον συλλάβει.

Το λιοντάρι

Το παιχνίδι αυτό παίζεται με πολλά παιδιά και το προτιμούν τα κορίτσια.
Σχηματίζονται δυο σειρές, που η μια έχει δύο κορίτσια και η άλλη 5 - 7.
Ένα από τη σειρά με τα δυο κορίτσια λέει στις άλλες:
- Πολλές πέρδικες που ‘χεις εσύ κι εγώ καμιά δεν έχω.
Μια από τη σειρά με τα 5 κορίτσια απαντά:
- Αν έχω κι αν δεν έχω, σένα δε σου δίνω.
- (Το ένα): Θα στείλω το λιοντάρι μου να ‘ρθει ν' αρπάξει μια
- (Το άλλο): Για στείλε το, για στείλε το
κλοτσιές που θε να φάει...
Τότε, βγαίνει από τη γραμμή των δύο κοριτσιών η μία και προσπαθεί τρέχοντας να σπάσει τα χέρια της σειράς των πέντε κοριτσιών και να πάρει ένα.
Αυτό επαναλαμβάνεται, ώσπου η ομάδα που έχει δυο κορίτσια να κατορθώσει να πάρει όλα της άλλης ομάδας.

Η μικρή Ελένη

Στο κέντρο κάθεται ένα παιδί που παίρνει εκείνη τη στιγμή το όνομα της μικρής Ελένης. Οι υπόλοιποι κάνουν ένα κύκλο και γυρνούν γύρω γύρω τραγουδώντας: "Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει γιατί δεν την παίζουν οι φιλενάδες της. Σήκω επάνω, κλείσε τα ματάκια σου και πιάσε όποιον θες." Εκείνη τη στιγμή η Ελένη πιάνει ένα παιδί και πρέπει με κλειστά τα μάτια να βρει ποιος είναι. Ύστερα μπαίνει μέσα αυτός που είχε πιάσει η μικρή Ελένη.

Πέντε ποντικοί, δεκαοχτώ νυφίτσες

- Πέντε ποντικοί, δεκαοχτώ νυφίτσες
- γάμο κάνανε κοντή, νεραντζούλα φουντωτή
- Γάμο κάνανε, παντρεύαν τη χελώνα
- και της δίνανε κοντή νεραντζούλα φουντωτή
- Και της δίνανε ένα κλωνί σιτάρι
- και τ' αλέθανε κοντή νεραντζούλα φουντωτή
- Και τ' αλέθανε στου ψύλλου το ποδάρι
- βάζει ο ψύλλος μια φωνή, το ποδάρι μου πονεί
- Τρέξτε όλοι οι γειτόνοι, γιατ' ο ψύλλος δε γλιτώνει
- Ένας ποντικός τον κυρ γιατρό φωνάζει
- έλα μέσα κυρ γιατρέ, κάθισε στον καναπέ
- για να πιεις καφέ
- Να διατάξεις αλοιφή
- για του ψύλλου την πληγή
(Τα παιδιά χωρίζονται σε δυο ομάδες αντικριστά. Η κάθε ομάδα δένεται με τα χέρια σταυρωτά και λέει από ένα στίχο. Η ομάδα που λέει το στίχο κάνει δυο - τρία βήματα μπροστά στο μισό στίχο και στον άλλο μισό γυρίζει στη θέση της).

Η αμπάριζα

Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ισάριθμες ομάδες. Η κάθε ομάδα έχει την έδρα της που ονομάζεται Μάνα. Σκοπός του παιγνιδιού είναι ο ένας να ακουμπήσει τον άλλο. Θα πρέπει όμως πριν από τον άλλο να έχει ήδη ακουμπήσει τη μάνα, να φωνάξει "παίρνω αμπάριζα και βγαίνω" και μετά να προσπαθήσει να ακουμπήσει τον άλλο. Αν το καταφέρει τότε ο άλλος γίνεται αιχμάλωτος της ομάδας. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να αιχμαλωτίσει η μια ομάδα τα παιδιά της άλλης.

Δείτε και τα υπόλοιπα παιχνίδια : εδώ , εδώ , εδώ , εδώ και εδώ