Πόσο σωστό είναι να δωροδοκούμε το παιδί;

Είναι δυνατόν να περιμένει υλική επιβράβευση επειδή δεν χτύπησε την αδερφή του; Μία μαμά blogger ψάχνει να βρει τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στο «κίνητρο» και τη «δωροδοκία».

«Καλό παιδάκι!» λέει ο γιος μου και δείχνει τον εαυτό του. «Δεν θα χτυπήσω την μπέμπα. Καραμέλα». Και περιμένει να του δώσω καραμέλα. Τον κοιτάζω συνοφρυωμένη. «Παρακαλώ;» συνεχίζει.

Από πότε άρχισε να απαιτεί «δωροδοκίες» αντί να μάθει να τις κερδίζει; Παλιότερα του έδινα καραμέλα κάθε φορά που έκανε κάτι καλό, π.χ. έπλενε τα χεράκια πριν από το φαγητό. Το θεωρούσα κίνητρο. Τώρα το κίνητρο έχει γίνει δωροδοκία.

Προσπαθώ να του εξηγήσω ότι το να μην χτυπά την αδερφή του δεν προϋποθέτει καραμέλα. Αλλά στο δικό του μυαλό, αφού το να χτυπά την αδερφή του είναι ό,τι χειρότερο, το να μην την χτυπά είναι ό,τι καλύτερο. Οπότε; Δικαιούται καραμέλα. Προφανώς, δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει «καλή συμπεριφορά» ή αν το καταλαβαίνει το μεταφράζει ως «καραμέλες».

Και δεν θα σταματήσει στις καραμέλες. Όπως κάθε κακή συνήθεια. Τον φαντάζομαι στα 18 να μου ζητά το αυτοκίνητο και να περιμένει επιβράβευση επειδή δεν το επέστρεψε τρακαρισμένο. Από την άλλη, ξανασκέφτομαι, αν οι κακές συνήθειες εξελίσσονται, γιατί να μην συμβαίνει το ίδιο και με τις καλές συνήθειες;

Δωροδοκία, κίνητρα, ερεθίσματα. Τόσο στο δικό μας όσο και στο μυαλό των παιδιών, μερικές φορές είναι μπερδεμένα.

Τα παιδιά, όμως, μαθαίνουν από εμάς. Η δωροδοκία τούς δίνει το μήνυμα ότι η ίδια η πράξη δεν είναι αρκετή. Δεν θέλει να κάνει κάποια συγκεκριμένη πράξη, επομένως πρέπει κατά κάποιον τρόπο να «κλέψουμε» για να την κάνει. Δεν είναι δύσκολο για τους γονείς να πέσουν στην παγίδα. Σύντομα τα παιδιά αρχίζουν να εκβιάζουν. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνουμε;

Αναπτυξιολογικά, ένα παιδί κάτω των 4 ετών δεν καταλαβαίνει τις συναισθηματικές επιπτώσεις μιας πράξης. Ο ρόλος μας είναι να βοηθήσουμε το παιδί να δει την προοπτική των πράξεών του μιλώντας του για συναισθήματα. «Μου άρεσε αυτό που έκανες. Με έκανε χαρούμενη» ή «Κοίτα, τώρα η αδερφή σου κλαίει. Την πόνεσες και τώρα είναι λυπημένη».

Ας παρατηρούμε κάθε φορά που κάνουν κάτι καλό, όπως πράξεις καλοσύνης και ας τα επιβραβεύουμε για αυτές τις πράξεις. Αυτό θα τα βοηθήσει να συσχετίσουν την καλή κοινωνική συμπεριφορά με τη γενναιοδωρία και το ενδιαφέρον για τον άλλον. Τα χαμόγελα και οι αγκαλιές είναι εξαιρετικοί τρόποι να επιβραβεύσουμε τα παιδιά μας, δεν χρειάζονται καραμέλες και δώρα.

Το να μάθουν τα παιδιά να είναι υπεύθυνα και να έχουν αυτοπειθαρχία, θα αποδειχθεί πολύτιμο για όλους μας στο μέλλον. Έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά που μαθαίνουν να ελέγχουν τον εαυτό τους από μικρή ηλικία, ζουν πιο ευτυχισμένα, πιο επιτυχημένα και με καλύτερη υγεία. Μερικές φορές οι γονείς χρειάζεται να είναι λίγο πονηροί και πολύ διπλωμάτες για να τα βγάλουν πέρα με ένα πιτσιρίκι. Όμως αξίζει τον κόπο.

Πηγή: Modernmom , mama365.gr