Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Η απώλεια...


Είναι αυτή η στιγμή που σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι τον άνθρωπο που έχεις χάσει δε θα τον ξαναδείς. Η στιγμή που υποφέρεις και πονάς. Μια στιγμή που όλοι περνάμε και δυο και τρεις φορές , με διαφορετική ένταση και διάρκεια. Αυτήν και εγώ πέρασα και περνάω αυτή την περίοδο με τον πολυαγαπημένο μου παππού. 

Ένας άνθρωπος που ήταν πολλά περισσότερα για μένα από όσα νόμιζα. Ένας υπέροχος άντρας (σύζυγος) , μπαμπάς , παππούς και προ πάντων Άνθρωπος με Α κεφαλαίο. Ένας άνθρωπος που γινόταν θυσία για την οικογένεια του. Χάριζε απλόχερα το χαμόγελο και την αγκαλιά του σε όλους. Κακία δεν ήξερε τι θα πει και γι αυτό όλοι τον αγαπούσαν. Αξιαγάπητος και σπάνιος άνθρωπος. Παντού προσέφερε , όποιος του ζητούσε τη βοήθεια του , εκείνος χωρίς δεύτερη σκέψη την έδινε.

Άνθρωπος ξεχωριστός.....

Όλα αυτά δε τα λέω επειδή ήταν , είναι και θα είναι για πάντα ο παππούς μου αλλά γιατί είναι η αλήθεια που ακούω από πάρα πολύ κόσμο από τις 28 Ιανουαρίου που τον έχασα. 
Νιώθω τυχερή και ευλογημένη που ήταν αυτός ο άνθρωπος στο πλευρό μου, που ήταν ο δικός μου παππούς. Έχω τόσο ωραίες αναμνήσεις που λίγοι έχουν από τους παππούδες τους.

Τι να πρωτοθυμηθώ όλα αυτά τα χρόνια ;; ΤΙ ;;

Πάντα και παντού ήταν εκεί. Δεν έλειπε. 
Βόλτες στην παραλία και τα πρωινά και τα απογεύματα επειδή έτσι εμείς το θέλαμε (ότι του ζητούσαμε τα εγγόνια του εκείνος όλα πράξη μας τα έκανε). Όλες οι βόλτες μας συνοδεύονταν από τραγούδια και ιστορίες που έφτιαχνε ο ίδιος. 
Ο καλύτερος παραμυθάς. 
Ιστορίες μόνο για μένα, ιστορίες με μένα και εκείνο ΜΟΝΟ πρωταγωνιστές. 
Εκδρομές , ταξίδια, χορούς παντού εκεί, όχι δεν έλεγε. Γλεντζές και χαρούμενος άνθρωπος. 

Αγκαλιές πολλές, φιλιά αμέτρητα, μεσημέρια που κοιμόμασταν μαζί κάθε μέρα για έναν ολόκληρο χρόνο και η μόνη μου αγωνία όταν θα ερχόταν να με πάρει η μαμά μου ήταν να μην τον ξυπνήσω. 

Αυτή η αγκαλιά του ήταν βάλσαμο για όλους μας. Χωνόσουν μέσα και ηρεμούσες.

Ήταν πάντα κοντά μου και ελπίζω να είναι. Δεν έχω πραγματικά κάτι άσχημο να θυμηθώ από τον παππού μου, ήταν ότι καλύτερο θα μπορούσε να έχει ένα παιδί. 
Μου έμαθε πολλά, ήθος , αξίες , πως να φέρομαι, πως να δίνω και να αγαπάω άνευ όρων όπως εκείνος. 

Τον λατρεύω και θα τον λατρεύω για ΠΑΝΤΑ. 

Εύχομαι και όλοι εσείς να έχετε έναν τέτοιο υπέροχο άνθρωπο κοντά σας, και εσείς και τα παιδιά σας, έναν υπέροχο παππού.  Μην απομακρύνετε τα παιδιά από τους παππούδες, μη τους κρατάτε μακριά από την καθημερινότητα των παιδιών σας. Έχουν πολλά να τα διδάξουν και πολλές όμορφες αναμνήσεις να τους αφήσουν για κληρονομιά. 




Καλό παράδεισο παππού μου. 


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου