ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙΑ ΜΕ ΖΩΑΚΙΑ

ΤΑ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ

Τα παπαγαλάκια στην αυλή
παπαπαγαλίζουν κάθε αυγή.
Κάνουν ότι λένε οι αρχηγοί τους
τρώνε κι όλο το φαΐ τους
κι όταν σουρουπώνει κρυφακούνε
τους γειτόνους τι θα πούνε.

Κι ένας παπαγάλος πιο χοντρός
που 'ν ο των αρχηγών ο αρχηγός
κάθε μέρα βάζει τα καλά του
βγάζει βόλτα την κυρά του
κι όλες κι όλοι τον επροσκυνάνε
και στα μάτια τον κοιτάνε.

Μια παπαγαλίνα στην αυλή
παπαγαλίζει μοναχή της
Τον καλό της πήγαν μακρυά της
κι όλο ζητάει τη μαμά της.

Θεέ μου βόηθα μας παντοτινά
να μην έχουμε αρχηγούς ξανά
να περνάει η ώρα μας σαν πρώτα
να περνάμε ελεύθερα την πόρτα
να μας δώσουν πίσω τα φτερά μας
το μπαμπά και τη μαμά μας.

Από την ταινία του Γρηγόρη Καραντινάκη «Η Χορωδία του Χαρίτωνα»

ΠΟΝΤΙΚΟΣ ΣΑΜΑΡΩΜΕΝΟΣ

Eίπαμε ψέματα πολλά,
ας πούμε και μια αλήθεια:

Φορτώσαμε έναν ποντικό
εννιά κιλά ρεβίθια,
κι αυτού, στα μεσοσάμαρα,
σαράντα κολοκύθια.

Tα κολοκύθια είχαν νερό
και το νερό βατράχια,
και τα βατράχια λάλαγαν*
κι ο ποντικός εσκιάχτη
και το φορτίο το 'ριξε
και πιλαλώντας* φεύγει.

Mέσα στ' αμπάρια τρύπωσε
κι η μάνα του τού λέει:
- Πού πας, παιδί μου πόντικα,
πού πας, καλέ Zαφείρη;

- Πάω στην Πόλη γι' άρματα
και στη Φραγκιά για ρούχα.


* λάλαγαν (λαλώ): φώναζαν
* πιλαλώ: τρέχω, καλπάζω

ΟΙ ΠΟΝΤΙΚΟΙ ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

Πέντε ποντικοί μουντζούροι
κι άλλοι τρεις αλευρομούροι
μια φρεγάδα αρματώσαν
και φακή την εφορτώσαν

Πέντε μέρες αρμενίζαν
και καιρό δεν εγνωρίζαν
και στο πέλαγο που βγήκαν
κει βαριά φουρτούνα βρήκαν.

Tρέχει ο ένας στο τιμόνι:
«Ωχ! κακός καιρός πλακώνει!»
Πάει ο άλλος στην αντένα:
«Θα χαθούμε τα καημένα!»
Πάει κι άλλος μες στ' αμπάρι:
«Bρε παιδιά, κακό χαμπάρι!»
Πάει κι άλλος μες στ' αρμάρι
για να τρώει παξιμάδι.

Πάει το ένα, πάει τ' άλλο,
γίνηκε κακό μεγάλο.
Πέρα στο νησί εβγήκαν,
το 'στρωσαν και κοιμηθήκαν.

* φρεγάδα: πολεμικό καράβι με τρία κατάρτια και πανιά.
* η αντένα: ξύλο στερεωμένο στο κατάρτι του καραβιού, που κρατάει το πανί.
* το αμπάρι: το βαθύ μέρος του καραβιού που είναι σκεπασμένο.
* το χαμπάρι: είδηση, νέο.
* το αρμάρι: ντουλάπι.